اثربخشی آموزش مراقبت معنوی بر کاهش پرخاشگری و افزایش سلامت معنوی مردان وابسته به مواد آمفتامین

زمینه مساله و هدف پژوهش: مطالعه حاضر بررسی اثربخشی مراقبت معنوی بر پرخاشگری و سلامت معنوی مردان وابسته به آمفتامین بود. چرا که تحقیقات پیشین نشان داده اند پرخاشگری و سلامت معنوی به خودی خود باعث شروع اعتیاد و یا عود پس از درمان می شود. روش: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. بدین منظور نمونه مورد بررسی به روش نمونه گیری در هدفمند که با معیار اعتیاد به آمفتامین و نمره برش پایین تر در آزمون سلامت معنوی به عنوان نمونه تعیین شدند. نمونه پژوهش متشکل از دو گروه 20 نفری از مردان وابسته به آمفتامین بودند که بطور خود معرف در گروه های خودیار برنامه دوازده گامی شهر تهران و منطقه 7 شرکت نمودند. یافته ها: جهت مقایسه داده های بدست آمده از پیش آزمون و پس آزمون دو گروه از آزمون آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد. بدین معنی که اثرگذاری گروه درمانی مبتنی بر مراقبت معنوی بر کاهش پرخاشگری و افزایش سلامت معنوی مردان وابسته به مواد آمفتامین از لحاظ آماری معنادار بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که به وسیله مداخلات مراقبت معنوی می توان بر سازه پرخاشگری و سلامت معنوی معتادین اثر گذاشت که سلامت معنوی متغیر مهمی در بهزیستی روانی این گروه از افراد است که در آن ضعف دارند و رفع این ضعف می تواند به ترک مواد در آنها کمک کند.